Sneller reizen dan je paard
Ik word soms eerlijk gezegd best moe van mezelf. Laatst hoorde ik mij een hele rij activiteiten opnoemen en verzuchten; ‘het is een luxeprobleem, ik weet het, en ik doe ook bijna alleen maar leuke dingen in mijn leven, dus waar heb ik het over. Maar mijn weken zijn vaak zo gevuld, dat het eerder voelt als een todo lijst afwerken’. Om het antwoord van mijn gesprekspartner moest ik in eerste instantie grinniken. De indianen hebben een gezegde; je kan niet sneller reizen dan je paard. Na het grinniken werd ik stil. En op dit moment is er geen betere manier om te omschrijven wat ik ervaar dan dit oude indianen-verhaal. Ik kan in drukke tijden letterlijk te weinig ruimte om me heen ervaren. Dan zit het leven me op de huid. Een heel vervelend gevoel. Bovendien zal je net zien dat je dan een ziek kind thuis hebt. Of lekkage. Maar, niet onbelangrijk, zo ingezoomd zie ik ook mijn werk minder scherp. Ik ben zo met kleinere klusjes bezig, dat ik het grotere plaatje even moet parkeren. Terwijl mijn talent juist ligt in observeren en vragen stellen. Als antropoloog zit ik graag als een ‘vlieg op de muur’, om mijn waarnemingen daarna te analyseren. Maar continu voor mijn paard uit rennend, is er helemaal geen tijd om echt diepere verbanden te leggen, de juiste mensen grondig te spreken en de rode draad stevig vast te pakken. Een bijzonder gesprek. Een inspirerende ontmoeting. Ik doe het tussendoor, en ben soms in gedachten alweer andere dingen aan het doen. Om te voorkomen dat ik tegen iedereen die aan me vraagt hoe het is bovenstaand verhaal afsteek, heb ik de ruiter in mezelf verteld om op het paard te blijven zitten. Dat vind ik supereng, want wat als ik daardoor iets misloop? Ik leg mezelf op om, als het niet zo vlug gaat als ik zou willen, om me heen te kijken. Mijn zintuigen open te zetten en de ruimte te ervaren. Bijkomend voordeel; ineens zie ik kans om weer eens te wroeten in de tuin. Uitgebreid dat lekkere gerecht te koken. Mijn zoontje -nóg een keer!- de kieteldood te geven. En ik denk er wél aan om mijn tante even te bellen op haar verjaardag. Allemaal dingen waar ík nou energie van krijg.
0 Comments
|
archief
September 2019
Categorieën |