Een leven tussen twee kaften

Via via leerden we elkaar kennen. Hij, op zoek naar iemand om samen met hem zijn levensboek af te maken. En ik had net een levensboek klaar en daarom ruimte voor nieuwe verhalen. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst aan de Woudenbergse keukentafel zat, een kopje koffie voor mijn neus. Gewone oploskoffie, zoals mijn vader die ’s ochtends drinkt tijdens het krant lezen. De koffie was met zoveel enthousiasme gemaakt dat het niet anders dan heerlijk kon smaken en ik voelde me thuis. Dat we uiteindelijk (met tussenpozen) twee en een half jaar kopjes koffie zouden drinken, dat hadden we denk ik allebei niet verwacht. Sjaaks keuze was vlug gemaakt. Hij had ook een gesprek gehad met een meneer van een levensverhalenbureau. Te formeel. Niet flexibel. En die meneer was ook niet gezellig. Dus ging hij in zee met Van Vroeger Voor Later.
Het geheugen aan het werk
Soms dacht ik; daar gaat hij spijt van krijgen! Want we maakten samen flinke meters, dat eerste jaar, en er kwamen steeds meer verhalen bij, die allemaal een plek in het boek moesten vinden. Mooi om te zien hoe het geheugen aan het werk was, hoe er hulptroepen werden ingeschakeld, hoe het gesprek werd aangegaan op familiefeestjes om de herinneringen te verifiëren, hoe fotoboeken werden opgediept. Het bracht mij in de rol van grenzen stellen en keuzes helpen maken. Want hoe je het ook wendt of keert, een heel mensenleven past met geen mogelijkheid tussen twee kaften. Dus visualiseerden we een toekomstige lezer, die niet verdwaald wil raken in een soort encyclopedie, maar die met mooie verhalen door de geschiedenis wil wandelen, stilstaand bij gezamenlijke tijden of plaatsen.
De tijdlijn
Alle informatie werd in eerste instantie op een tijdlijn geplaatst. Zo kwam er een duidelijke hoofdstukstructuur tot stand. Na lange ochtenden praten, uitwerken, schrijven en redactie werden de eerste concept-versies een feit. En kwam de vraag; hoe gaan we deze mooie verhalen en beelden samen laten komen in een boek. Gelukkig was daar Leoniek van der Vliet. Een buurvrouw uit Bunnik met wie het fijn samenwerken bleek. Leoniek bewerkte en restaureerde oude foto’s en maakte nieuwe. En met engelengeduld en veel liefde zette ze de teksten en de foto’s bij elkaar in het opmaakprogramma Indesign. Op haar beeldscherm zagen we een eindresultaat geboren worden.
De cirkel rond
Het meeste genoot ik van de gesprekken die we voerden over zijn leven. We maakten tijdreizen van de Tweede Wereldoorlog naar de Elfstedentocht van ’63.  En van kwajongensstreken op het platteland van de jaren ’50 via een ondernemers carrière naar avontuurlijke pelgrimstochten na de verkoop van het bedrijf. De rol van interviewer vind ik heerlijk. Ik moet dan, omdat ik mijn werk goed wil doen, gewoon alles vragen wat mijn nieuwsgierige hart me ingeeft. En dan hoor je nog eens wat. Zo vorm je je ook een beeld van iemands omgeving. Familie. Vrienden. Plekken. Dat maakte het extra leuk dat er bij wijze van boeklancering een familie reünie werd georganiseerd. Waar alles bij elkaar kwam. De beelden, de verhalen, de mensen, de sfeer.
Er staat weer een extra boek in het rijtje in mijn kast, en ik draag deze verhalen voorlopig met me mee. “It’s a beautiful thing when a carreer and a passion come together!”.


Meer weten over het levensboek van Sjaak van der Worp, die opgroeide in Schalkwijk, en al meer dan 40 jaar in Woudenberg woont? Het boek is hier in te zien en ook te koop (20 euro).
Zelf op zoek naar hulp bij het optekenen van je levensverhaal? Van Vroeger Voor Later denkt graag mee hoe je je doelen kan bereiken (en dat kan op veel manieren).
De foto bij deze blog is gemaakt door Leonie van der Vliet, meer informatie over haar werk en contactgegevens zijn te vinden op haar website en Facebook.