Het is donderdagochtend voor kerst en ik zit in de bibliotheek in Overvecht (een wijk waar ik veel tijd heb doorgebracht dit jaar) naast een oudere dame met een paarse glittertrui en bijpassende lippenstift. In haar kerststukje heeft ze een paarse kaars gestoken. Als eerste kwam ze binnenlopen voor de activiteit kerststukjes maken, en terwijl ik haar van een ‘bakkie’ voorzag en een lekker koekje, vertrouwde ze me toe: “ik woon al 45 jaar in deze wijk, en ik ben bang dat ik bijna niemand ken vanochtend”.
“Toen mijn buren gingen verhuizen hoopte ik heel erg dat ik Nederlandse buren zou krijgen. Want de flat waar ik woon, ik ben de enige Nederlandse die nog over is. Iedereen is in de loop der jaren weggetrokken. Ik kreeg geen Nederlandse buren. Er kwam een Syrische vluchteling wonen. Een man alleen, recht uit het AZC. Het eerste jaar kon ik het niet bijhouden, zoveel verschillende mensen er bij hem logeerden. Maar na een jaar kwamen zijn vrouw en twee jonge kinderen ook hier, en bouwden we een beetje contact op. Zo kwam ik erachter dat hij een dokter is. Zijn diploma’s zijn niks waard hier, hij moet zijn studie helemaal opnieuw doen. Te beginnen met Nederlandse les. Mijn buurman vroeg mij of ik eens koffie wilde drinken met zijn vrouw. Nou, dat wilde ik best. Zij spreekt nog nauwelijks Nederlands, maar heeft een app op haar telefoon waardoor we toch wat kunnen praten. Mijn buurvrouw had een kapperszaak in Syrië, en ik heb haar gevraagd mijn haar te doen voor kerst. Dat vind ik wel spannend, want wat als ze me niet goed begrijpt? Ik heb mijn haar ook eens laten doen in Spanje, dat pakte niet goed uit. Ik denk dat ik de buurman maar vraag om te tolken. Op een keer had ik wat vis gekocht op de markt en vroeg ik hen tips om het lekker klaar te maken. Ik was een beetje onzeker, meestal koop ik geen vis. Ik werd bij hen thuis uitgenodigd, ze zetten een heerlijke vismaaltijd op tafel en we hadden een hele gezellige avond. Inmiddels heb ik er al drie keer gegeten. En ook drinken we vaker koffie. Ik geniet heel erg van het contact met dit jonge gezin en de twee kindjes van drie en zes jaar oud. Mijn eigen kinderen zijn het huis uit, mijn man is er niet meer. Mijn Syrische buren willen niet in de flat blijven wonen maar van mij mogen ze blijven! Ik had achteraf geen betere buren kunnen verwachten.”
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
archief
September 2019
Categorieën |